israf

is. <ər.> Artıq və lazımsız yerə xərcləmə, sərf etmə, işlətmə, dağıtma, puç etmə. İsraf haramdır. (Ata. sözü). Atasının bu qədər yersiz israfı və belə faciəli ölümü Əşrəfi çox düşündürürdü. A. Ş.. Yoxlama zamanı Toğrulun xəzinədən israf xərclədiyi və qiymətli şeyləri mənimsədiyi meydana çıxdı. M. S. O.. // İsrafla, israf ilə şəklində – artıqlaması ilə, artıq olaraq. Sərf etdi ciyər qanını israf ilə çeşmim; Bilməz ki, bu gün qanla pərişan olacaqdır. Qövsi. İsraf etmək (eləmək) – 1) artıq və lazımsız yerə sərf etmək, xərcləmək, işlətmək, dağıtmaq. Belə məlum olur ki, israf eləyirsiniz. Yoxsa mən heç vaxt inana bilmənəm ki, bir boçka su əlli iki nəfər fəhləyə kifayət eləməyə. C. Məmmədquluzadə; 2) özünə inanılıb tapşırılmış pulu, malı və s. -ni qanunsuz olaraq öz şəxsi məqsədləri üçün xərcləmək, sərf etmək.